Vrijdag 30 mei 2014

Ontwaken op P bij Nevis Range,Schotland

KM 35895

N56 51 04.6 W5 00 08.7

Monique's broodbeleg

Een vierkante blauwe vlek waar heeeeeeel veel kleine kutmuggetjes doorheen vliegen is wat ik zie als ik wakker word en door het dakluik naar buiten kijk.
Gelukkig vliegen ze aan de buitenkant. Aan de binnenkant zitten ze op onze hoofden.

Het wordt met de dag erger met die dingen. Je zult toch maar in Schotland wonen.

Behalve herstellen van de Ben Nevis wandeling van gisteren zijn we niet van plan vandaag veel te doen.

Eerst ontbijten. Op de manier zoals Monique haar brood belegt duurt dat altijd een tijd. Die maakt vandaag van de boterham een taartje.
Tijdens het ontbijt zien we het drukker en drukker worden op het terrein. En vooral met fietsers. Geen gewone fietsers. Nee, down-hillers. Voor downhillen moet je een heel klein beetje ...
gek zijn, om met een rotgang op een aangepaste mountainbike zo snel mogelijk van een berg af gaan. En je fiets moet nog veel meer in orde zijn dan je fiets waarmee je een beetje cruiset over de Veluwe.
Dit zijn volgeveerde fietsen met het beste van het beste materiaal. Er zitten o.a. extra spanners en geleiders bij de voorbladen zodat de ketting daar niet af kan lopen. De zit achter is veel lager zodat je niet bij het eerste de beste steentje over het stuur heen gelanceerd wordt. En zo zijn er nog wel meer aanpassingen.

Het rijk bijna alleen

Onze buurman

We gaan het allemaal eens van dichtbij bekijken. De tribunes zijn bijna opgebouwd en er wordt van alles aangevoerd voor een aanstaand evenement. Op posters zien we de aankondiging van de World Cup Down Hill volgend weekend. Dit hier schijnt één van de grootste wedstrijden te zijn. We staan even bij de hekken onderaan het parcours te kijken en zien al wat downhillers met een bloedgang en springend naar beneden komen.

Nou is dit hier bijna dagelijkse kost. De liften werken het hele jaar door en naast de down-hillers kun je ook gewoon als toerist met de gondel mee naar boven. De fietsers gaan met de gondels van de lift naar boven en hebben twee minuten nodig om beneden te komen, vertelt een insider ons.
Jammer dat de wedstrijd niet dit weekend is, dan waren we nog wel een dag gebleven.
Nu gaan we echter op weg naar het eiland Skye. We tanken nog even diesel en water bij de BP in Fort William en gaan dan westwaarts via de A830. Een prachtige route die bovenlangs Loch Eil en Loch Eilt gaat. Onderweg doen we aan een van de Lochs nog een korte picknick en ongeveer half twee komen we in het havenplaatsje Mallaig aan, waar vandaan de ferry naar Skye gaat (en andere ferry's). De eerstvolgende vaart met vrije plek is 16:40u dus dat geeft ons nog wat tijd om het dorpje te verkennen. Nou ben je daar zo mee klaar want veel is het niet. Maar zo'n havenplaatsje heeft altijd wel wat, in ieder geval heerlijk softijs bij de plaatselijke VVV/souvenirshop/tearoom. 'It's the best icecream in town' vertelt de uitbater ons. We kunnen verder geen ijsverkopers meer ontdekken tijdens onze rondwandeling....

Maar het moet gezegd, het ijs is wel lekker!

Tegen vieren rijden we de opstelplaats op voor de ferry. We hebben een enkele reis geboekt voor 2 personen en de bus van 6 meter en betalen daarvoor £46,-. Overigens is er ook een brug die Skye met het vasteland verbindt, maar komend vanuit het zuiden zouden we dan best een eind moeten omrijden. Daarnaast geeft zo'n ferry toch ook altijd wel het echte eilandgevoel. Althans voor ons.

We hangen zoals de meeste andere reizigers buiten om de auto heen wachtend tot de boot arriveert. Naast veel lokale meeuwen zien we 2 zeer donker getinte medemensen lopen en ook 4 iets minder donker getinte maar Islamitisch geklede medemensen. En ineens realiseren we ons dat we zulke medemensen al in geen weken meer gezien hebben. Misschien moeten we Geert Wilders eens Schotland als vakantieland tippen. Mogelijke kan hij een permanente verblijfsvergunning krijgen.

De boot is prima op tijd en nadat we drie keer gecheckt hebben of de bus in de versnelling en op de handrem staat gaan we naar het bovendek, waar voor iedereen wel een zitplaats is. Zowel binnen als buiten, en alles ziet er keurig en schoon uit.

Een klein half uur later rijden we Skye op. We nemen de A851 noordwaarts, en voor de overnachting gokken we op een plek uit ons WOMO-boekje. Eenmaal voorbij het plaatsje Duisdalemore gaan we rechtsaf naar Kinloch Forest. Meteen een wildrooster over en dan een onverharde weg van 1.5 km die prima te rijden is.
We komen op een P uit die warempel ook een Dark Sky Viewpoint is! Maar gezien de vele midges die we nu al zien denken we niet dat we er vannacht uit gaan om de sterren te bekijken, mocht het al helder zijn.

Tegen zonsondergang wordt het wel heel erg met de midges. Ondanks dat we alles dicht hebben komen ze toch binnen. We snappen er niks van. Als ik op een van de voorstoelen naar buiten naar die duizenden vliegende kutmuggetjes zit te kijken zie ik opeens hoe ze binnen komen. Het is onvoorstelbaar maar ze kruipen om de ramen van de voorportieren en langs de binnen- en buitenrubbers om binnen vrolijk ons te gaan steken. We vragen ons af wat die beesten drijft.
Ik zie even geen andere oplossing dat met een haarspray van Monique de rubbers aan de binnenkant in te spuiten. Daar kunnen ze niet tegen. Hopelijk de rubbers wel.

Omdat we toch moeten ventileren plakken we met dukttape wat dunne lucht- maar hopelijk geen midges-doorlatende omslagdoeken van Monique aan de binnenkant van de dakvensters.
Als ze dan zowel door het reguliere vliegengaas als door de doek heenkomen weten we het ook niet meer.

Hopelijk truste...

Vrijdag 30 mei 2014

Overnachten bij Kinloch, Skye, Schotland

KM 35984

N57 10 41 W5 48 3