http://mm2austria2012.blogspot.com/p/kaart.html

donderdag 12 juni 2014

Donderdag 12 juni 2014
Ontwaken bij Ardvreck Castle, Loch Assynt,, Schotland
KM 36538

Als weerman heb je het hier niet gemakkelijk. Of juist wel. Noem alles maar op wat er kan komen en dan zit je altijd wel safe.
'Humit', 'cloudy', 'rainy', 'some sun' zijn termen die hier bijna dagelijks in elk weerbericht wel voor komen. En dan ook allemaal. Vooral heel veel variaties van bewolking kennen ze hier.
Ook vandaag gaan we mogelijk alles weer meemaken volgens het weerbericht van 09:00 uur.

We zien het wel. We plukken de dag als die droog is, en zo niet dan niet. Ik denk dat we ondertussen al een beetje Schot worden. Ik heb niet het idee dat er Schotten zijn die over het weer mekkeren. Hier hebben ze allang geaccepteerd dat niets veranderlijker en eigenzinniger is dan het weer. En dat er midges zijn! Ja, als Schot kun je de hele wereld aan.

We gokken vandaag op oogcontact met
dolfijnen en/of walvissen. We zitten in de buurt van The Old Man of Stoer, een zestig meter hoge rotspilaar op het schiereiland Stoer (http://nl.wikipedia.org/wiki/Old_Man_of_Stoer).
Er is een mooie wandeling van een uur of vier die start vanaf de vuurtoren. Volgens informatie is dit de wandeling met de meeste kans op het zien van 'Flippers' (http://www.youtube.com/watch?v=azEOeTX1LqM).
Helaas...geen eitjes vandaag
We volgen de A837 naar het westen. Voorbij Brackloch gaan we noordwaarts de B869 op.
Daarna laten we ons volgen door de navi's TomTom en Garmin die het deze vakantie samen opvallend eens zijn.
Via een bijzondere mooi gelegen single-track road langs diverse boerderijen (wie gaat er in godsnaam hier wonen) komen we uiteindelijk op een P bij de vuurtoren uit. Aan het einde van de wereld blijken we zowaar niet de enigen te zijn want er staan nog een stuk of tien auto's geparkeerd. En dan staat er ook nog een soort van Schotse koek-en-zopie tent waarvan de uitbaatster ons een goede P-plek adviseert om maar te voorkomen dat we niet ergens wegzakken. https://www.google.nl/maps/@58.237949,-5.400985,3a,75y,138.55h,76.89t/data=!3m4!1e1!3m2!1sR9atPPbUzMfrdju_JhUiDg!2e0

De koek en zopie doen we even van onszelf in onze eigen 'tent' en dan gaan we op pad. Flipper, here we come! Het pad is bij vlagen ontzettend zompig. Ofwel 'boggy' zoals ze dat hier noemen, wat zoiets betekent als 'moerassig' of 'drassig'. Maar 'boggy' vinden we toch leuker.
We hebben de route wederom van www.walkhighlands.co.uk gedownload en op onze outdoor GPS gezet. Waar veel wandelaars hier de route pal langs de kliffen heen en terug lopen doen wij hem rond. Dat betekent langs de kliffen naar het eindpunt en vandaar recht over de heuveltop terug.
Een mooie wandeling ondanks de boggyness. Wij zijn blij dat we de gaiters aan(om?) hebben want anders hadden onze broeken onder de knie flink onder de bagger gezeten. Die gaiters spoelen we makkelijk weer af.

De route gaat vanaf de vuurtoren langs de kliffen naar de typische rots 'The Old Man of Stoer'. Een stuk steen vergelijkbaar met 'The Old Man of Storr'. Wij vinden ze allebei wel stoer en mannelijk. We treffen heel aardig weer maar kunnen ons voorstellen dat je extra goed moet opletten als het weer omslaat en je in een flinke mist terecht komt. Voor je het weet kieper je over de rand om 'The Old Man' gezelschap te houden.
Hoe vaak we ook 'flipper, flipper' roepen, er komt geen dolfijn te voorschijn. Op het uiterste puntje van het schiereiland Stoer keert de wandeling om en gaan we dus recht over de heuvel terug. Een wandelpad is niet zichtbaar maar gelukkig hebben we de GPS. Het is nog een flinke klim tegen de heuvel op. Eenmaal boven hebben we de vuurtoren weer in zicht en stevenen we er bijna recht op af.

Nu gaat het langzaam bergaf en Monique zingt het laatste half uur zo'n beetje alle wandel- en eventueel-voor-wandelen-geschikte kinderliedjes die ze kent. Van 'we zijn er bijna' tot 'ik zag twee beren...'.
Na echt de laatste 'nog een kilometer' en twee beren op de weg komen we na totaal 3,5 uur gewandeld te hebben weer aan bij onze bus. Inmiddels is het al een stuk rustiger op de P.

We hadden ons tijdens de wandeling al voorgenomen om de bus naar boven naast de vuurtoren te rijden voor de overnachting. Een Engels koppel met een buscamper is ook op dat idee gekomen en staat er al.
Veel plek is er niet maar we kunnen er nog prima staan, zij aan zij met de vuurtoren.
En slaap tekort komen zullen we niet vannacht want ook hier zijn er weer genoeg schaapjes om te tellen. Alleen het hek waar ze overheen moeten springen zien we niet. Maar één voor één van het klif af is ook prima.
Terwijl de lucht flink betrekt en de neerslag buiten twijfelt tussen mist en miezer, zetten we de kachel aan, douchen we en maken we een lekker potje eten.
Zelfs in deze uithoek doet onze kleine volautomatische Alden schotel wat we van hem vragen: de voetbalwedstrijd Brazilië – Kroatië aan ons doorgeven.
Nou ben ik niet zo van het voetbal, maar Monique wil de WK toch wel graag volgen. Tja, dan kijk ik tussen het schrijven voor deze blog maar wat mee.
Waar ik me ook déze wedstrijd weer aan erger (niet doen Michel) is het aanstellerig en theatraal gedrag van veel spelers die uit de kleinste futiliteit met veel drama een vrije schop of penalty proberen te halen.
Als ze over hun eigen voeten struikelen liggen ze al te kermen als een klein kind wat door een mug gestoken wordt. Getver, ik kan daar niet goed tegen. Ga eens rugbyen, of ijshockeyen man!
En nu ik toch eenmaal in de ergermodus zit....: die kruisjes die de voetballers maken, en daarbij ook nog de ogen naar een denkbeeldige hemel plus denkbeeldige God richten!!:(
En het ergeren wordt nog groter als de Kroatische doelman ik weet niet hoeveel kruisjes maakt en daarmee waarschijnlijk God in de Hemel dankt dat Kroatië scoort.
Denkt die vent nou werkelijk dat OLH werkelijk niks beters te verzinnen heeft dan zich met het WK te bemoeien, terwijl er in Kroatië nog genoeg mensen zijn die onder de armoedegrens leven en amper te eten hebben? Laat staan alle andere ellende in de wereld.
Toch echt wel M&Ml
Nee, sinds Jan Pelleboer overleden is heb ik niks meer met geloof. Ik zie genoeg shit om me heen in het dagelijkse leven/werk dat ik er allang van overtuigd ben dat mocht er een God bestaan, dat Hij dan al hééééél lang op non-actief staat.







Ik geloof wél in het Baken van Licht is want die/dat staat op dit moment vlakbij ons en straalt blij de M van Monique en Michel zo'n 30 km de wijde wereld in.
Nou, deze bijzondere overnachtingsplek komt toch wel heel hoog in onze ranking!

Het was weer een leuke dag.
Truste.

Donderdag 12 juni 2014
Overnachten bij Stoer Lighthouse, Schotland
KM 36578