Vrijdag 6 juni 2014

Ontwaken onder het oog van The Old Man of Storr, Skye, Schotland

KM 36190

N57 29 7 W 6 10 29

'Je moet maar goed eten, want drinken is ook duur', zei ons mam wel eens.
Dat doen we dan nu ook maar met het ontbijt. Zeker ook omdat we weer een pittige wandeling voor de boeg hebben. Nou ontbijten we de hele vakantie al alsof we elke dag een flinke wandeling voor de boeg hebben. Daarnaast vinden we het sowieso heerlijk om elke dag samen te kunnen ontbijten. En samen te lunchen, te dineren, te slapen en de hele dag door te brengen.

Want 'samen' is thuis niet altijd dagelijkse kost vanwege mijn vele nacht- en avonddiensten.
Misschien dat we daardoor wel juist vijf weken met zijn tweeën in 20 kubieke meter kunnen leven. Want we kennen zat stellen die dat nog geen week zouden uithouden...

Elf over elf gaan ...

we dan samen op pad richting The Old Man of Storr. We hebben er al een tijdje tegenaan kunnen kijken vanuit de camper. Het begin van de wandeling is verderop bij de P waar we gisteren maar niet zijn gaan staan vanwege een ongekende hoeveelheid midges.
Omdat we vermoeden dat die er nu ook nog wel zijn én omdat de kleine P waarschijnlijk wel al vol zal zijn starten we vanaf onze bus. Die kilometer extra kan er wel bij.

Het is een indrukwekkend plaatje, het Storr Massief. Het geeft ons echt een gevoel van een uitdaging. Anders dan een rondje van een uur of zes over de Veluwe lopen (wat ook niet mis is).
We hebben de route als GPX-bestand gedownload van de site www.walkhighlands.co.uk.
Een geweldige site met vele vele wandelingen. De route hebben we vervolgens weer op onze Garmin GPSMap 62stc gedownload.
Met wandelingen als deze én vooral met het oog op het zeer (snel) veranderlijke Schotse weer hebben we graag deze 'moderne techniek' bij en achter de hand. We kunnen zomaar in zeer slecht weer terecht komen met o.a. dichte mist, en geen enkel zicht meer hebben op een pad, laat staan dat er een pad is.
Op de Garmin hebben we een zeer gedetailleerde kaart; de Great Britain Discoverer, dus dat zou goed moeten komen.

Maar op dit moment ziet het weer er best aardig uit en we hebben goede hoop voor de rest van de dag. Na een kwartier lopen vanaf onze bus komen we bij de officiële start aan. Inderdaad is de P helemaal vol. Op het informatiebord staat een route naar de 'puntrotsen' aangegeven maar we zien dat dit slechts een deel is van de route die wij voornemens zijn te lopen. Wij willen helemaal rechtsom het gebergte heen om vervolgens ongeveer bij onze bus uit te komen.
Wil je alleen naar en tussen de grote punten dwalen dan kan de route eigenlijk niet missen; gewoon de hele meute en het platgetreden pad volgen.

Des te dichter we bij 'The Old Man' komen des te meer we onder de indruk zijn. Dit is - net zoals o.a. op de Ben Nevis – Schotland beleven en voelen.

Hoewel we menen te mogen zeggen dat we een redelijke mate van sportiviteit bezitten, is normaal gesproken het wandelen niet zo ons ding. Maar als we terug denken aan al onze vakanties dan valt ons op dat vooral wandelingen (en dan niet van een uurtje) heel goed blijven hangen. We denken bijvoorbeeld regelmatig terug aan o.a. Acheron (Greece), Vikoskloof (Greece), Preekstoel (Noorwegen), Jostedalsbreen (Noorwegen), Drei Zinnen (Italie). Soms afzien maar misschien is dat wel de reden. Die ene menhirachtige rots van ongeveer 40 meter hoog.... zien we daar inderdaad mensen onderaan zitten? Daar willen we ook heen! Wij denken dat er maar één manier is om er te komen, en gaan vrij stijl omhoog. We zien mensen achter ons twijfelen en de kat uit de boom (lees: Monique en Michel naar beneden) kijken. Als we halverwege zijn hebben we eerlijk gezegd ook flinke twijfels of dit wel een goed idee was van ons. En bij mij, met mijn hoogtevrees, slaat zelfs wat angst toe. 'Potverdomme Michel, daar zit je dan'. Terwijl ik nog niet eens boven ben zit ik me al behoorlijk druk te maken over 'hoe terug?!'. Want dezelfde weg terug zie ik al helemáál niet zitten. Nee, deze wandeling (en dus Schotland) zal ik nu al niet meer vergeten!

Tja, daar zit ie dan

Mijn held Monique (die honderden keren uit een vliegtuig is gesprongen) is al eerste boven. Even later kom ik. 'Jezus Christus, wat een uitzicht!' roep ik, terwijl ik meteen op zoek ga naar een andere route. En ja hoor, blijkt aan de andere kant van 'de steen' een redelijk 'easy-going'-pad naar beneden te gaan! Gver!

Wetende van deze escape ben ik ineens een stuk relaxter en stel zowaar een minipicknick voor op deze bijna-eenzame hoogte.

Daarna dalen we via het gemakkelijke pad af en om de geplande route te vervolgen. Wat een bijzondere natuur! Het doet ons bij vlagen denken aan de 'Drei Zinnen´ in de Dolomiten, Italie.

Uiteindelijk blijken alle wandelaars om te keren bij een afrastering. Onze gedownloade route echter gaat vanaf hier nog veel verder. Er is een opstapje gemaakt om over de afrastering te gaan, en vanaf hier lijken we – naast wat schapen – nog de enigen in heel Schotland te zijn.

De GPS komt op een gegeven moment goed van pas want het weinige wat er nog over was van iets van een pad is nu helemaal verdwenen.
Voordat we in de wolken verdwijnen krijgen we nog even een blik in een soort van groene Grand Canyon. Wat een dag, wat een dag!

Het blijft echter wel oppassen want de route loopt vaak dicht langs een afgrond. Bewust vanwege de overweldigende uitzichten. 'Dramatic Views' zoals het in de PDF-bijlage bij het GPX bestand van 'Walkhighlands' staat beschreven. Dramatisch kan het zeker worden als je in de dichte mist wat te onvoorzichtig bent...
We letten echter goed op. Heel onverwacht zien we op het hoogste punt van de track ineens schapen uit (of is het ín?) de wolken opdagen, terwijl langzaam de zon erdoor komt. Zó mooi mensen!

Als dan de wolken verdwijnen blijken we ineens aan de andere kant van The Old Man of Storr' te zijn. Afijn, laten we ons verhaal maar dramatisch inkorten want het is allemaal even bijzonder hier. Wie de route wil hebben kan ook een mail sturen naar ons.
Langzaam dalen we af en tegen zes uur (ja, 18:00 uur!) zijn we weer bij onze bus. Moe maar zeer voldaan!

Afdaling niet altijd even gemakkelijk

We pellen onze uitrusting af en rijden dan meteen naar Portree (20 minuten) om daar op de grote P de avond en de nacht door te brengen.

Dit doen we met op de radio wederom prachtige muziek en verhalen over D-Day.

Want vandaag is het zeventig jaar geleden dat de invasie op 6 juni 1944 begon. We hebben gisteren al op de radio gemerkt, en uiteraard ook vandaag, dat deze herdenking enorm leeft in Groot-Brittannië, en met name in Engeland. Veel meer dan bij ons. Ook wel verklaarbaar gezien de inzet van de vele Britten destijds. Wij zijn er nu zelf ook weer even stil van...

Thanx!!

Het was weer een keimooie dag vandaag.

Vrijdag 6 juni 2014

Overnachten in Portree Skye, Schotland

KM 36205

N57 24 43 W6 11 43